Tim Ingold (ur. 1948 r.) jest profesorem antropologii społecznej, dyrektorem Instytutu Antropologii na Uniwersytecie Aberdeen. Jest także członkiem British Academy i Royal Society of Edinburgh.
Tytuł licencjata z antropologii społecznej uzyskał na Uniwersytecie w Cambridge w 1970 r., a doktorat w 1976 r.
W ramach pracy doktorskiej w latach 1971 – 1972 prowadził terenowe badania etnograficzne wśród Lapończyków Saami z północno-wschodniej Finlandii. Jego znakomita monografia The Skolt Lapps Today (1976) to studium adaptacji ekologicznej, organizacji społecznej i polityki etnicznej tej małej społeczności zorganizowanej w warunkach powojennego przesiedlenia.
Kontynuował swoje badania nad północnymi łowiecko-zbierackimi ludami okołobiegunowymi i ich relacjami ze światem zwierząt (stadami i polowaniami na renifery), czego efektem była druga książka, Hunters, pastoralists and ranchers: reindeer economies and their transformations (1980), która doprowadziła do bardziej ogólnych zainteresowań relacjami człowiek – zwierzę – środowisko oraz między ruchem i poznaniem.
W konsekwencji Ingold badał jak ludzie wytwarzają i wykorzystują bardziej złożone narzędzia, komunikują się w złożony sposób i angażują w różnorodne formy życia społecznego. Szerzej: badał relacje między językiem i technologią. (Tools, language and cognition in human evolution, red. Tim Ingold, Kathleen Gibson, 1993).
W swym relacyjnym podejściu Tim Ingold prowadzi badania nad materialnością ludzkiego działania, pokazując zarówno jak człowiek zmienia swoje otoczenie, jak i jest przez nie zmieniany.
W ten sposób udaje mu się wiązać antropologię techniki i sztuki z badaniami nad percepcją środowiskową oraz badaniami ucieleśnionych praktyk, umiejętności percepcji i działania w społecznych i środowiskowych kontekstach. Prof. Ingold pokazuje, że relacja człowieka ze światem realizuje się w materialnym zaangażowaniu w tworzenie przestrzeni zamieszkiwanej. Jego interdyscyplinarne zainteresowania zręcznie łączą antropologię, archeologię, sztukę i architekturę (The Perception of the Environment, 2000).
Najważniejsze publikacje:
– The appropriation of nature: essays on human ecology and social relations. Manchester: Manchester University Press 1986;
– The perception of the environment: essays on livelihood, dwelling and skill. London: Routledge 2000;
– Being Alive: Essays on Movement, Knowledge and Description. Routledge, London, 2011;
– The Life of Lines. Routledge, London, 2015.
W Polsce ukazał się zbiór esejów Tima Ingolda Splatać otwarty świat. Architektura, antropologia, design, wybrany i opracowany przez Ewę Klekot (tłumaczenie Ewa Klekot i Dorota Wąsik, Instytut Architektury, Warszawa, 2018).
Olga Tokarczuk – pisarka, eseistka, autorka scenariuszy, poetka, psycholożka, laureatka Literackiej Nagrody Nobla. Autorka powieści Podróż ludzi Księgi (1993), E. E. (1995), Prawiek i inne czasy (1996), Dom dzienny, dom nocny (1998), Ostatnie historie (2004), Anna In w grobowcach świata (2006), Bieguni (2007), Prowadź swój pług przez kości umarłych (2009), Księgi Jakubowe (2014), Empuzjon (2022), zbiorów opowiadań Szafa (1998), Gra na wielu bębenkach (2001), Opowiadania bizarne (2018), a także esejów Lalka i perła (2000) oraz Czuły narrator (2020), zbioru felietonów Moment niedźwiedzia (2012) i książki dla dzieci Zgubiona dusza (2018). Laureatka wielu nagród, w tym m.in. Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1997) oraz Paszportu „Polityki” (1997, 2020), Nagrody Kulturalnej Śląska (2003), Nagrody Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Samuela Bogumiła Lindego (2008), Uznamskiej Nagrody Literackiej (2012), Słoweńskiej Nagrody Literackiej Europy Środkowej – Vilenica (2013) oraz Międzynarodowej Nagrody Mostu (Brückepreis) Europa-Miasta Zgorzelec/Görlitz (2015). Pięciokrotnie nominowana do literackiej nagrody Nike, którą otrzymała dwukrotnie: w 2008 roku za powieść Bieguni i w 2015 za Księgi Jakubowe. Za Dom dzienny, dom nocny otrzymała prestiżową nagrodę Brücke Berlin – Preis (2002) i była nominowana do International IMPAC Dublin Literary Award (2004). Za Zgubioną duszę (wraz z Joanną Concejo) otrzymała wyróżnienie Bologna Ragazzi Award (2018). Laureatka nagrody The Man Booker International Prize za książkę Bieguni (Flights) tłumaczeniu Jennifer Croft (2018) oraz Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (2018), za „wyobraźnię narracyjną, która z encyklopedyczną pasją reprezentuje przekraczanie granic jako formę życia”. Utytułowana doktorem honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Uniwersytetu Wrocławskiego. Honorowa obywatelka miasta Nowa Ruda (2009), Wrocławia (2019), Warszawy (2020) i Krakowa (2021).